Implanty zębowe są coraz częściej wybieranym rozwiązaniem w leczeniu stomatologicznym w stosunku do alternatywnych metod, takich jak mosty czy protezy. Jednak choroby związane z zapaleniem tkanek przyzębia wokół implantów stanowią obecnie bardzo poważny problem w postępowaniu implantologicznym. Zapalenie tkanek przyzębia stanowi realne zagrożenie mogące doprowadzić do utraty implantów.
Powodem tych komplikacji jest nieodpowiednia higiena jamy ustnej wokół implantu. Kieszenie przyzębne są rezerwuarem bakterii, które kolonizują powierzchnię implantu. Liczne badania wskazują, że pacjenci ze zdiagnozowanym zapaleniem przyzębia są w dużym stopniu bardziej podani na wystąpienie mucositis wokół implantu i periimplantitis. Obecność płytki bakteryjnej, zapalenie przyzębia, palenie tytoniu, spożywanie alkoholu, cukrzyca to inne największe czynniki ryzyka wystąpienia powikłań.
Leczenie tego stanu opiera się na postępowaniu niechirurgicznym. Polega ono na usunięciu biofilmu poprzez zastosowanie miejscowo środków przeciwbakteryjnych z równoczesnym oczyszczeniem złogów i tkanki zapalnej. Zabieg realizowany jest przy użyciu ultradźwięków oraz poprzez zastosowanie laserowej terapii w postaci fotoaktywnej dezynfekcji światłem lasera diodowego. Leczenie jest bezbolesne.
W poważniejszych, zaawansowanych stanach chorobowych wprowadza się leczenie chirurgiczne. Opiera się ono na regeneracji defektów kostnych i często wiąże się z przeszczepem tkanki łącznej lub dziąsłowej. Leczenie chirurgiczne możliwe jest dopiero po upływie ok. 2-4 tygodni od zakończenia fazy leczenia niechirurgicznego. W leczeniu periiimplantmucositis stosuje się również antybiotykoterapię.
Bardzo ważna jest edukacja pacjentów na temat roli płytki bakteryjnej, biofilmu ściśle związanego z chorobą zapalną tkanek przy implantach, bowiem (co oczywiste) zapobieganie powikłaniom zapalnym jest łatwiejsze niż ich leczenie. Pacjenci z historią choroby przyzębia, palacze, osoby nadużywające alkoholu, chorzy na cukrzycę i ze złą higieną jamy ustnej powinni być przed leczeniem implantologicznym poinformowani, że są w grupie ryzyka i leczenie implantoprotetyczne jest w ich przypadku wiąże się z większym zagrożeniem powstania choroby wokół implantu. Przed wszczepieniem implantu bardzo istotna jest ocena warunków kostnych pacjenta jak również odpowiednie sklasyfikowanie tkanek miękkich. Periimplantitis jest trudne do leczenia i efekty mogą być nieprzewidywalne. Tylko stała, rutynowa kontrola implantów i ich odbudowy protetycznej podczas regularnych spotkań z pacjentem pozwalają na wczesną prewencję i niedopuszczenie do eskalacji problemu.
Materiał powstał w oparciu o tekst artykułu opublikowanego na łamach: „Implantologia stomatologiczna” nr 2/2014 z późniejszym przedrukiem w DentalTribune.
